محبت نیاز اساسی و طبیعی کودک است و هر انسان دیگر است و اساس رشد و سعادت او بدان بستگی دارد. یکی از عللی که آدمی از تنهایی گریزان و در جمع سرخوش است این است که در تنهایی محبت نیست و تمایلات آدمی در آن برآورده نمی شود.
محبت برای کودک یک نیاز مهم است از آن بابت که رشد جسمی و روانی او در سایه آن است، طفلی که محبت نبیند هرگز بزرگ نخواهد شد و رشد نخواهد کرد.
محبت عامل سلامت کودک
بررسی های متعدد درباره کودکان ثابت کرده است که محبت مهمترین عامل سلامت روح کودک و عدم آن موجب نابهنجاری های روانی است. کمبود محبت مشکلاتی را پدید می آورد که نه تنها برای خود طفل زیانبخش است بلکه زمینه را برای آشفتگی های اجتماعی فراهم می سازد. هیچ چیز به اندازه محبت والدین کودک را آرام و مطمئن نمی سازد. بهمین نظر روانشناسان تربیتی آن را تنها نقطه امید و شادی و نشاط کودک ذکر کرده اند.
نوع محبت به کودک
نوع محبتی که به کودک اعمال می شود باید دارای خصایصی باشد:
1 . محبت به طفل خواه از سوی والدین و خواه از طرف مادر بزرگ و پدر بزرگ، باید راستین باشد. زیرا کودکان محبت های تصنعی را خوب درک می کنند و از آن تنفر دارند. ممکن است کودک حقیقت این مسئله را خوب بفهمد ولی هرگز به زبان نیاورد در جمع باید بگوییم که طفل در این زمینه کمتر فریب می خورد.
2 . محبت باید به گونه ای باشد که او مزه آن را بچشد و این به هنگامی امکان پذیر است که ما عملا محبت خود را به او نشان دهیم. بدین سان فقط دوست داشتن فرزند در دل و علاقمندی قلبی به او کافی نیست. او باید نشانه های محبت ما را ببیند، و آنچه که در درون ما وجود دارد را آشکارا حس کند. این کار معمولا از راه تغذیه، مراقبت ها، توجه کردن ها بدو امکان پذیر است. تحسین ها، تشویق ها، بازی کردن ها جلوه هایی از ابراز محبت به طفل است و او آن را بحساب می آورد.
3 . محبت به کودک نباید بستگی به موقعیت او داشته باشد. به عبارت دیگر نباید به طفل ابراز محبت کرد از آن بابت که او فرزند فرد خاصی است.
ضمنا ذکر این نکته ضروری است که نوع محبت در سنین مختلف متفاوت است. در 6 سال اول زندگی محبت بر اساس لذات حسی و غذایی باشد ولی در 6 سال دوم توجه به او متفاوت و جلوه دیگری به خود می گیرد.
نکته مهم و پایانی
6 سال اول زندگی کودک شما بسیار اهمیت دارد به دلیل این که شخصیت فرزند شما در این 6 سال شکل می گیرد و تغییر دادن شخصیت بعد از آن بسیار تا بسیار سخت خواهد بود.
گردآورنده: هادی زند کارشناس ارشد روانشناسی