اعتیاد به مورد تایید بودن

اعتیاد به مورد تایید بودن یکی از آن مواردی است که مسیر موفقیت را کج کرده و ما را به بیراه می کشاند. در این مطلب ما سعی خواهیم داشت تا با تایید طلبی و وابستگی به دیگران بیشتر صحبت کنیم و این بینش را به وجود بیاوریم که کدام رفتار ما درست و کدام در این رابطه اشتباه است.

فرض کنید در حال بازدید از بخش روانپزشکی یک بیمارستان هستید

یک بیمار آشفته و هذیانی به شما نزدیک شده، می گوید: ((شما فوق العاده هستید. به من الهام شده سیزدهمین فردی که از این در می گذرد برگزیده خداست. شما سیزدهمین هستید. می دانم که فرد منتخب خدائید، پیام آور صلح، پاکترین انسانها. اجازه بدهید کفش هایتان را ببوسم)).

آیا این تایید مطلق حالت روحی شما را بهتر می کند؟

احتمالا لبخندی کوتاه داشته باشید و از طرفی ناراحت خواهید بود برای توهمات آن بیمار و مشکلاتی که او برای خود و خانواده اش دارد. عصبانی و ناراحت خواهید بود علتش این است که صحت گفته های بیمار را باور نمی کنید و این تعبیرات را بی اعتبار می دانید. این تنها عقاید شما در مورد خودتان است که می تواند در نحوه احساساتتان تاثیر نماید. دیگران می توانند درباره شما هر چه می خواهید بگویند یا هر فکری بکنند، خوب یا بد، تنها افکار خود شماست که هیجانات شما را تحت نفوذ قرار می دهد.

بهایی که برای این اعتیاد به تحسین می پردازید، آسیب پذیری شدید در مقابل نظرات دیگران است

مانند هر اعتیادی، در خواهید یافت که باید تغذیه عادت خود را با مورد تایید قرار گرفتن ادامه دهید، تا از درد و سوزش محرومیت اجتناب نمایید. به محض این که فردی که برای شما مهم است عدم تایید خود را ابراز دارد، به طور دردناکی خرد خواهید شد، درست مانند معتادی که دیگر نتواند مواد بدست بیاورد. دیگران می توانند از این آسیب پذیری در بازیچه قرار دادن شما استفاده کنند. مجبور خواهید شد بیشتر از آنچه که می خواهید تسلیم خواسته های آنها شوید، زیرا می ترسید شما را طرد کرده یا تحقیر نمایند. شما خود را به باج گیری هیجانی وا می گذارید.

 متوجه شدید که اعتیاد به تایید به نفع شما نیست

ولی هنوز باور داشته باشید که دیگران واقعا این حق را دارند که نه تنها درباره شایستگی آنچه که انجام می دهید و می گوئید، بلکه درباره ارزش شما به عنوان یک انسان نیز قضاوت کنند.

فرض کنید برای دومین بار دیداری از بخش روانپزشکی بیمارستان به عمل بیاورید

این بار یک بیمار هذیانی دیگر شده و می گوید: شما شیطان یزرگ هستید و قرار است همه آنها را قتل عام کنید و به شما دشنام دهد. آیا به خاطر این انتقاد و عدم تایید ناراحت می شوید؟؟ البته که نه. چرا این کلمات مبنی بر عدم تایید شما را ناراحت نکرد؟ ساده است: زیرا باور نمی کنید که این عبارت درست باشد. شما باید انتقاد فرد دیگر را قبول داشته باشید وباور کنید که در واقع آدم خوبی نیستید، تا درباره خود احساس بدی پیدا کنید. یعنی این ذهن ما است که این بدی را قبول می کند و ما را بد می داند و احساس بدی در ما به وجود می آید.

گردآورنده: هادی زند کارشناس ارشد روانشناسی