ویستا لایف
برای توضیح این که ترس چگونه موجب از بین رفتن فرصت ها می شود، مثالی نمادین را برای شما می آورم که امیدوارم مورد استفاده شما قرار بگیرد.
فرض کنید که در اتوبوسی قرار دارید که جایی برای نشستن در انتهای آن وجود ندارد و شما عقب اتوبوس قرار دارید و فقط دست گیره ای برای زمین نخوردن در اختیار شماست. شما محکم دست گیره را خواهید چسبید برای داشتن تعادل در سرعت بالای ماشین. اما اگر بخواهید جایگاه خود را بهتر کنید و به جلوی اتوبوس بروید که صندلی های خالی در آنجا وجود دارد مجبور هستید که ریسک کنید و دست گیره را رها کنید.
سوال این جاست چند درصد ما انسان ها این دستگیره های مهم زندگی خود را رها می کنیم تا موقعیت های بهتری را بدیت بیاوریم؟
بله خیلی هم اتفاق نمی افتاده و نخواهد افتاد، دلیل آن این است که که ما ترس از شکست یا نابودی داریم و حاضر به ریسک کردن نیستیم، قبول دارم که باید محتاطانه عمل کرد و همه عوامل را سنجید، اما نباید این احتیاط کردن موجب بی عملی ما بشود. ما باید عملگرا باشیم در کنار کمی ریسک و مقدار بیشتری احتیاط.
ما باید هدف داشته باشیم و به طرف جلو در حرکت باشیم با قدم هایی پیوسته تا به آنچه که برای ما در جلوی اتوبوس قرار دارد دست بیابیم.
ترس یک احساس است و این احساس باید تحت کنترل شما باشد نه این که شما تحت کنترل ترس باشید، افرادی که احساسات آنها را کنترل می کنند هموراه هیجانی تصمیم می گیرند و گرفتن تصمیم های احساسی در بهترین شرایط اشتباه خواهد بود.
تنها دارایی مهم ما انسان ها نه پول است نه قدرت در واقع تنها دارایی ما انسان ها زمانی است که دارد می گذرد. ما باید از آن به بهترین شکل استفاده بکنیم چون دیگر تکرار نخواهد شد. عواملی چون ترس موجب این می شود که ما نتوانیم از زمان به بهترین شکل استفاده بکنیم برای نداشتن ترس در واقع قرار نیست آن را از بین ببریم، باید از ترس استفاده کنید و این استفاده کردن یعنی احتیاط را درکنار ریسک داشته باشید تا خطرات موجود به شما آسیب نرساند و مسیر موفقیت را نیز بپیمایید.
امیدوارم استفاده لازم را از مقاله حاضر برده باشید و ما را از نظرات خود آگاه بسازید.
با تشکر هادی زند کارشناس ارشد روانشناسی.
