در ادامه بحث مسئولیت های که برای پدر و مادر لازم است، در ابتدا خواهیم پرداخت به موضوع تقلید کردن کودکان از بزرگسالان بخصوص پدر و مادر به دلیل اهمیت ویژه ای که این دو نفر در زندگی کودک دارند و نقشی را می آفرینند که بسیار از هر فرد دیگری مهم تر است.
مسئولیت ها
آنچه که از یک سو برای والدین هشدار دهنده و از سوی دیگر مایه دلگرمی برای هر مربی است این است که جنبه تقلیدی در کودک فوق العاده قوی است. این امر از ماه نهم تولد در طفل آغاز می شود و در سالهای اولیه کودکی به منتهای اوج خود می رسد. بعدها به هر میزان که انسان بزرگ تر و از نظر عقلی پخته تر و کامل تر می شود تقلید در او ضعیف تر و جنبه ابتکاری در او قویتر می گردد. طفل در خانه ناظر خوبی است، ناظری تیزبین، موشکاف و دقیق، زود عمل می کند، زود آنچه را که آموخته پس می دهد.
بدین سان
والدین مخصوصا از اوایل 9 ماهگی طفل باید بیشتر مراقب اعمال و رفتار خود در حضور کودک باشند. والدین الگوی کودک در تقلید هستند و بدین نظر باید بیشتر بیندیشند. کودک در سایه ایمانی که به پدر و مادر خود دارد از کارشان تفلید می کند و هر عمل خوب یا بدی را از آنان می آموزد و عمل می کند. کودکی که امروز از خود شرارت نشان می دهد، معولا کسی است که نمونه آن را در خانه و احیانا در بیرون آموخته است. سخنان زشت و نا پسند او هم بر این اساس قضاوت می شود. به همین نظر است که گفته اند که فرزند مجموعه ای از پدر و مادر خود است و به قول معروف( سیب پای درخت می افتد).
تقلید کودک
در عین آنکه فوایدی دارد، برای مثال قدرت تکلم را رشد می دهد، کارها را آسان می کند، موجب ابتکار می شود، اخلاقیات را به وجود می آورد و ….. این زیان را هم دارد که ممکن است برای کودک بدآموزی داشته باشد و نگرش و اخلاقی را به وجود بیاورد که مایه زیان او و جامعه بشود. مخصوصا از آن جهت که تقلید نیندیشیدن و کورکورانه است.
این مطلب همچنان ادامه خواهد داشت و امیدوارم استفاده لازم راببرید.
گردآورنده: هادی زند کارشناس ارشد روانشناسی