چه مواردی امنیت کودک را از بین می برد؟

ذکر این موارد بدان نظر است که والدین تا حدود امکان از بروزش جلوگیری کنند و در صورت عدم امکان و یا وجود ضرورت مهمتر برای پدید آمدن بکوشند که اثرش بر روی کودک ناچیز و غیر قابل ذکر باشد.

1 . کودکی که جنسش و خصایص مادرزادیش مورد پذیرش نباشد امنیت ندارد.

2 . کودکی که در خانه تبعیض و تحقیر ببیند دچار احساس نا امنی است.

3 . کودکی که والدینش اشتغالات بسیار دارند و به او نمی رسند، در کارش مداخله و اظهار نظر مثبت کنند، احساس نا امنی دارد.

4 . کودکی که در خانه شاهد دعوا و مشاجرات والدین باشد امنیت خود را در خطر می بیند.

5 . کودکی که همه سخنانش در خانه به مسخره گرفته می شود و رای و فکرش را دائما در خطا می یابد دچار احساس نا امنی است.

6 . کودکی که مجبور است تمام لذات زندگیش را از بازی و تفریح و گردش رها کند تا نمره مورد در خواست والدین را در درس معین بدست آورد دچار نا امنی است.

7 . کودکی که در مدرسه از معلم و ناظم خود مورد ستم قرار می گیرد و گوش والدین به فریاد مظلومیت او بدهکار نیست در ناامنی به سر می برد.

8 . کودکی که دچار محرومیت از محبت است و والدین با او در قهرند دچار ناامنی است.

9 . کودکی که ناگهان با طفل نوزاد دیگری در خانه مواجه شده و سرمایه مهر خود را از والدین در تاراج می بیند دچار ناامنی است.

10 . کودکی که والدینش ثبات خلقی ندارند و هر لحظه در خواست جدیدی را از کودک می نمایند احساس ناامنی می کند.

11 . کودکی که یکباره به مدرسه برده اند و زمینه را برای انس او فراهم نساخته اند ناایمن است.

12 . کودکی که از وی توقعات زیادی دارند و او باید متحمل مشتقات بسیاری شود تا جلب رضایت آنها را کند، دائم در اضطراب و دچار ناامنی است.

نکته مهم

در رابطه با امنیت این است که ما با کودک خود به گفتگو بشینیم و نظرات آنها را بشنویم و درک درستی از افکار، احساسات و در نهایت رفتار وی داشته باشیم. وقتی با کودک خود مثل یک دوست رفتار کنیم و اجازه دهیم وی شیوه فکر کردنش را با ما به اشتراک بگذارد آن زمان وی نیز از افکار و تجربه ما نیز استفاده می کند.

گردآورنده: هادی زند کارشناس ارشد روانشناسی